tuhaf bir hikaye ama sonuçta aşk hikayesi

bugün hiç istemediğim kadar huzursuz ve mutsuzum.kalbim kırık ve yorgun.acaba bende mi bir sorun var yoksa hayat herkese mi aynı oyunları oynuyo
.. işte benim hikayem şimdi başlıyo.ben lise 3.sınıf öğrencisiyim.sınıfımdan bir gence aşık oldum.onun beni sevmediğni biliyordum ve ona söylemedim.aslıında
başlarda bu kadar acı çekmiyordum.ama gün geçtikçe daha fazla hoşlandım ve bağlandım.birgün bu durumu arkadaşlarıma söylemeye karar verdim.ve söyledim
onlar çok şaşırdılar ve sevindiler.ama ben üzülüyodum.çünkü olmayacaktı.sonra kankam dediğm fatih adındaki arkadaşıma söyledim.aslında söylemeyecektim
ama kıramadım ve söyledim....biliyomusunuzzzz fatih, sevdiğim gencin en iyi arkadaşıydı.düşünün sonunda ne oldu....
ve bu durum gizli kalmadı .sınıftaki arkadaşlarımın çoğu bu durumu öğrendi...devamlı imalı imalı konuşuyorlar.onunla dalga geçiyorlardı tabiki benimlede
birgün okuldan izin alarak eve gittim.ogün rahatsızdım ve moralim bozuktu. perşembe günü okula geldiğimde herkes bişeyler söylemeye çalışıyordu...aslında
anlıyodum ne demek istediklerini ama bende onlara söylemiyordum. aradan bir hafta geçti ve bi akşam arkadaşımla msn de konuşurken ne olduğunu öğrendim...
sevdiğim çocuğa herşeyi anlatmışlar..ben bunu öğrendim ve çok üzüldüm,ölmek istedim. yarın nasıl ben onun yüzüne bakarım diye düşünürken ağladım..ve korkunç bir
günün başlangıcını yaptım.gittim ve bilen herkes bana bakıyordu.ben üzülüyordummm.ama ne yapacağımıda bilmiyordum. o artık benimle konuşmamayı tercih etmişti.
işte o an öyle kötü oldumki.yine ağladım.bu duruma gitgide alışmıştım artık...herkes bizim için hayaller kuruyor bense gülüp geçiyordummm.başka çarem yoktu.aynı
sınıftaydık ve birbirimizden kaçamazdık.o da bazen gülüp geçiyor bazende kavga ediyordu...ikinci dönemin ortalarında onunla konuşmaya karar verdim. hava güzeldi
ve atölye dersimiz vardı.ve ben ona paydosta konuşmak istediğimi söyledim.neyse paydosa çıktık ve ben onunla karşı karşıya geldim.bir kişi dışında kimse onunla
konuşacağımı bilmiyordu.tam biz konuşmaya başladık.herkes bizi gördü ve yine dalga geçmeye başladılar.konuştuk .ama söylediklerinin hepsinin yalan olduğunu biliyordum.
yinede dinledim sağolsun yüzüme baka baka yalan söyledi.onu ilk tanığımda onun için kötü şeyler düşünmemiştim.ama ogün yalan söylerken onu öldürmek istedim.
neden bilmem ama gerçekten öldürmek istedim.halbuki verdiği zarar o kadar büyük değildi.tabi bu sizlere göre.ama bana göre bende kalp denen bişey bırakmamıştı.
onunla konuşmaya karar vermeden önce benim için bişeyler demiş beyfendi.bu yüzden konuşmak istemiştim onunla.söylediği şey de ---- DÜNYADA TEK KADIN O
KALSA BEN ONA DÖNÜP BAKMAM.... nasıl bir söz sizce ? çok acı verici değilmi? ben kendisiyle bu konuda konuşmak istedim ve bana öyle bişey söylemediğini söyledi..
ama ben böyle bişey olsun olmasın kırılmıştım.bunu ilk duyduğumda ağlamaktan gözlerim kan çanağına dönmüştü.o da biliyodu ne kadar çok ağladığımı.ama yinede yalan söyledi.
benim ondan istediğim tek şey doğruyu söylemesiydi.eğer bana açıkça sorduğum soruların cevabını doğru bir şekilde verseydi.yine bu kadar acı çekmezdim.
seni sevmiyorum,güzel değilsin,sen kötüsün ,aptalsın,salaksın deyip hakaret etseydi.bu kadar acı çekmezdim.ama yaptığı o kadar vicdansızca bişeyki yıkıldım resmen..
onu çok sevmiştim.onun için çok fazla ağlamış,ona çok değer vermiştim.ama hiç ona sevdiğimi göstermemiştim.belki benim hatam buydu ama iyiki ona sevdiğimi göstermemiştim
çünkü ona verdiğim değeri haketmemişti.bunu sonradan anladım ama ....aşk işte hep böyledir. okulun kapanmasına 1 ay kala sınıfça pikniğe gittik.çok güzel geçti.sınıfta
3 kızdık ve iki arkadaşımın da sevgilileri yanındaydı.benimkide yanımdaydı ama sadece SEVDİĞİMDİ.yani SEVGİLİM değildi.o piknikte onunla elele olmayı , ona sarılmayı o
kadar istedimki ama olmadı .çünkü benim aşkım karşılıksızdı.okulun kapanmasına 3 hafta kaldı ve benim içim yine kan ağlıyordu. çünkü o buradan gidecek ve ANKARA'ya
yerleşecekti.herkes yine benimle uğraşmaya ,ağıtlar yakmaya başladılar...o kadar üzülüyodumki...çok kızıyodum,içinden GİTME BENİ BURDA BIRAKMA diyodum.
ama sadece içimden diyebiliyodummm.üzülüyodum sadece üzülüyodum.başka çarem yoktu. ona sadece şiirler yazabiliyodum .ama okuyamıyodum. neyse aradan üç hafta
geçti ve karne günü geldi.ben onu artık unuttum diyodum.ama sadece öyle zannediyomuşum.halbuki unutmamışım.karne alırken acaba gelcekmi diye içimden geçirdim.ama
kızım sen artık onu unuttun aklından bile geçirme dedim kendime...
okul bitti ve artık o ANKARA'daydı.ilgilenmiyodum.aklıma bile getirmiyodum.başkalarıyla ilgilenmeye çalışıyor , stajımı düşünüyordum.bir süre böyle devam etti.
taki düne kadar.dün arkadaşalarımdan biri MURAT'ın istanbul'a geleceğini söyledi.o zaman içimde bişeyler koptu.ve umrumda olmadığını söyledim.BANANE dedim.
istanbula sınavı için geliyormuş .gelirse gelsin dedim.üzüldüm ama .dün nedense ERCAN'ın dediklerinin doğru olmasını o kadar çok istedimki.dediki "murat seni çok seviyo ve seni çok özledi "
bu yüzden istanbula geliyo....o an bana bişeyler oldu...biliyodum şaka yaptığını ama yinede böyle olmasını çok istedim.keşke dedim...ama sonra saçmalama kızım dedim kendime.
gece rüyamda onu gördüm.istanbula geliyo ve ilk aradığı kişi ben oluyorum.beni buluyo ve sarılıyo ve bana SENİ SEVİYORUM EMEL DİYO.o kadar seviniyorumki.
bende seni seviyorum MURAT diyemeden rüyadan uyanıyorum.en çok zoruma gidende RÜYAMDA BİLE OLSA ONA SENİ SEVİYORUM diyemedimmm.